Περπατώ μόνη…στα σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού μου…προσπαθώντας να σε βρω…. Μα που είσαι? που βρίσκεσαι? Και ξαφνικά χάνομαι…στην προσπάθειά μου να σε βρω…. Μα πού είσαι? Πού βρίσκεσαι? Είμαι σίγουρη ότι θα σε βρω, όπου κ αν είσαι… Θα σε βρω… Μα πού είσαι? Πού βρίσκεσαι? Μα δεν αντέχω άλλο μόνη μου, δεν αντέχω… Είναι όλα τόσο αφιλόξενα εδώ…τόσο εχθρικά κ τόσο σκοτεινά… Μα πού είσαι? Πού βρίσκεσαι? έλα να με πάρεις από το χέρι, πες μου ότι μ αγαπάς, κ βγάλε με επιτέλους από εδώ… Μα πού είσαι? Πού βρίσκεσαι? Φοβάμαι να είμαι μόνη σ αυτόν τον κόσμο… Φοβάμαι που βρίσκομαι μακριά σου… Μα πού είσαι? Πού βρίσκεσαι? Ξέρεις τι με τρομάζει πιο πολύ?...είμαι μακριά σου,κ αν ποτέ πάθεις κάτι, δεν θα είμαι εκεί… Μα πού είσαι? Πού βρίσκεσαι? Το μόνο που επιζητώ τώρα είναι ο θάνατος… Μόνο αυτόν μπορώ να βρω τώρα…κ εσύ? Μα πού είσαι? Πού βρίσκεσαι? Στο τέλος του σκοτεινού μονοπατιού σε βρίσκω… Αγκαλιά με τον θάνατο…ξέρω πως πρέπει να διαλέξω… Ο θάνατος θα με λυτρώσει από τον πόνο αυτό…θα πάρει τον πόνο μου με ένα κρύο φιλί… Για πάντα… Αλλά τον φοβάμαι, τον φοβάμαι αγάπη μου… Κ εσύ? Δεν μπορώ να σου δώσω τον πόνο μου…δεν θέλω να πονέσεις τόσο… Αλλά ξέρω πως θα τον διώξεις μακριά με ένα γλυκό σου φιλί… Ναι.. Τώρα ξέρω ότι εσύ είσαι η σωστή μου επιλογή… Ναι…εσύ είσαι…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου